Σε προηγούμενο post έχουμε εξηγήσει πως συντελείται η αλλαγή μιας συμπεριφοράς ή συνήθειας σε εγκεφαλικό επίπεδο. Σήμερα επισκεπτόμαστε τα 5 στάδια της αλλαγής με βάση το μοντέλο του James Prochaska, δηλαδή περιγράφουμε την αλλαγή σε επίπεδο φαινομενολογίας, όπως λέμε οι ειδικοί: μη προβληματισμός, προβληματισμός, προετοιμασία, δράση, αλλά κυρίως...
ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ! Αυτό είναι το στάδιο όπου συνήθως πηγαίνουν περίπατο οι στόχοι που θέτουμε για την καινούρια χρόνια. Ένα παραπάτημα, ένα πισωγύρισμα και αμέσως αποθαρρυνόμαστε και τα παρατάμε. Δεν ξέρουμε όμως όλοι, ότι στον δρόμο προς την αλλαγή, σχεδόν ΠΑΝΤΑ υπάρχουν πισωγυρίσματα. Αποτελούν απλά ένα μέρος της διαδικασίας. Οπότε, όταν δείτε ότι η προσπάθειά σας παίρνει έναν υπνάκο, ότι δεν έχετε πρόοδο στον ίδιο ρυθμό με τον οποίο αρχίσατε, ότι φοβάστε πως δεν θα αντέξετε στην πορεία και θα τα παρατήσετε, ή ότι η «πραγματική αλλαγή» ίσως δεν έρθει ποτέ και θα χρειάζεται πάντα να «προσπαθείτε» (αν είχα 1 ευρώ για κάθε φορά που άκουγα αυτές τις ανησυχίες στο γραφείο... ) μη δείτε τίποτα από όλα αυτά σαν ένδειξη αποτυχίας. Συνειδητοποιείστε ότι πρόκειται για διαδικασία, ότι τίποτε στην πραγματική ζωή δεν ακολουθεί ρυθμό ευθείας γραμμής, ενθαρρύνετε τον εαυτό σας και με καλοσύνη επαναφέρετέ τον στο μονοπάτι.
0 Comments
Στη Ζιμπάμπουε, σχεδόν ένας στους τέσσερις πάσχει από kufungisisa, δηλαδή από κατάθλιψη. Σημαίνει "αυτός που σκέφτεται πολύ". Το στίγμα της ψυχικής ασθένειας είναι βαρύ, το κόστος των συνεδριών, σε μια χώρα με 80% ανεργία, δυσβάσταχτο κι έτσι οι περισσότεροι στρέφονται σε μάγους, σε προφήτες ή σε εξορκιστές και πολύ συχνά επιλέγουν την αυτοκτονία.
Μέχρι που ο κ. Τσιμπάντα, ένας από τους 12(!) ψυχιάτρους που υπάρχουν στη χώρα (με πληθυσμό 15 εκ.) είχε την καταπληκτική ιδέα να εκπαιδεύσει γιαγιάδες και οι συνεδρίες να γίνονται σε παγκάκια. Κι έτσι, στην Χαράρε οι σοφές ηλικιωμένες απλώς κάθονται στα «παγκάκια φιλίας», όπως ονομάζονται, και περιμένουν τους ασθενείς τους. «Ξέρουν να ακούν, ξέρουν να διηγούνται ιστορίες, ξέρουν να παρηγορούν και έχουν πολύ χρόνο», λέει ο Τσιμπάντα για τις «χρυσές κυρίες» του, που αυτή τη στιγμή είναι πάνω από 300. Συνεχίζει να τις εκπαιδεύει, μέσα από παιχνίδια ρόλων, για να βοηθήσουν τους ασθενείς τους να αναγνωρίσουν τα προβλήματά τους και να βρουν μόνοι τους τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. «Όχι πολλές συμβουλές, δεν έχουν αποτελέσματα, μικρά βήματα». Γιατί όπως λένε στη Ζιμπάμπουε, υπάρχει μόνο ένας τρόπος να φας έναν ελέφαντα: μπουκιά μπουκιά. από την Angie Saltampasi (εγώ από τον Kyriakos Kalafatis) - Ευχαριστούμε!!! Καλή, χρυσή, πλούσια χρονιά, με περισσότερη αποδοχή, αγάπη και φροντίδα για τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους!
Ας είμαστε όλοι έτοιμοι να δεχτούμε ο,τι καινούριο μας φέρει Σημασία έχει ότι είμαστε ακόμα εδώ! Και του χρόνου! Σε συνέχεια της ανάρτησης σχετικά με την «τοξική θετικότητα»...
|
ελενα σπανουΨυχολόγος, Νευροεπιστήμων, Γνωσιακή Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεύτρια Archives
September 2021
Categories |